معنی روی در - جستجوی لغت در جدول جو

روی در

لغت نامه دهخدا

آنچه از زمین بروید و سبز شود

سبز شدن و برآمدن گیاه از زمین، رستن، نمو کردن، رشد کردن بعضی از اجزای بدن مثلاً روییدن مو، کنایه از بیرون آمدن چیزی از چیز دیگر مثلاً از گردنش سری دیگر رویید، کنایه از به وجود آمدن، ایجاد شدن، رویاندن، پروردن

فرهنگ فارسی عمید

روی زرد

زرد چهره، کنایه از شرمسار، شرمنده، خجل

فرهنگ فارسی عمید

روییده

رسته، گیاهی که از زمین سر درآورده و سبز شده

فرهنگ فارسی عمید

روزی ده

آنکه به همۀ جانداران رزق وروزی می دهد، رازق، رزاق، روزی دهنده، از نام ها و صفات خدای تعالی

فرهنگ فارسی عمید

قوی دل

دلیر، پردل

فرهنگ فارسی عمید

روی درهم کشیدن

چین بر چهره و ابرو افکندن، رو ترش کردن

فرهنگ فارسی عمید

روی در روی

برابر هم، روبارو، رویاروی، رو در رو، رو به رو

فرهنگ فارسی عمید

روی هم

جمعاً، کلاً

فرهنگ فارسی عمید

بوی دار

دارای بو، آنچه دارای بو باشد

فرهنگ فارسی عمید

روی در دیوار

(دَ دی)

غیبت و رحلت. (ناظم الاطباء) (از استنگاس)

لغت نامه دهخدا

روی در روی

(دَ)

روبرو. مقابل. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به روبرو شود

لغت نامه دهخدا

روی در لار

(دَ)

ده مرکز دهستان روی در بخش بستک شهرستان لار. سکنۀ آن 1116 تن و آب آن از چشمه و محصول عمده آنجا غلات و خرما است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

روی درکشیدن

(تَ وَلْ لُ کَ دَ)

پنهان شدن. مختفی گشتن. روی برتافتن. (یادداشت مؤلف) : رسول گفت یا فاطمه... این نه آن کس است که روی از وی درکشند. (قصص الانبیاء ص 243). (حقه) به خزانه دار شاه سپرد و روی درکشید و پنهان شد. (نزهت نامۀ علایی).
برون رفت و روی از جهان درکشید
چو عنقا شد از بزم شه ناپدید.
نظامی.
به نفرت ز من درمکش روی سخت.
(بوستان)

لغت نامه دهخدا

روی دل

(دِ)

متواضع. متبسم. ملایم. حلیم. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

روی گر

(گَ)

سفیدگر. آنکه با قلعی ظروف مسین را انداید و سفید کند. (از یادداشت مؤلف). صفار و قلعین گر. (ناظم الاطباء). آنکه ظروف فلزی را سفید کند. (فرهنگ فارسی معین) : یعقوب لیث پسر روی گری بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 387)

لغت نامه دهخدا

روی دربایستی

(دَ یِ)

رودربایستی. رودرواسی. شرم حضور. مأخوذ به حیا شدن. (از فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

کوه در

آنکه یا آنچه کوه را بدرد کوه شکاف: نوک سنان کوه در سینه دوز او از بازوی سپهر کمانکش سپر گشاد. (جوامع الحکایات)

فرهنگ لغت هوشیار